Dziś zakończyliśmy tradycyjną Oktawę Bożego Ciała. Cały tydzień modliliśmy się w intencji mieszkańców poszczególnych wiosek, a dziś podczas procesji modliliśmy się przy czterech ołtarzach wykonanych przez Rady, Rycerzy Świętego Jana Pawła II, Caritas oraz Matki Różańcowe. W imieniu księdza proboszcza dziękuję wszystkim za zaangażowanie przez cały tydzień i dziś. Niech Chrystus Eucharystyczny błogosławi naszym domom, rodzinom, miejscom pracy.

Słucham Ewangelii o cudownym rozmnożeniu chleba. To zapowiedź tego, co będzie w niebie. Nie będzie już „trudu”, konieczności ciężkiej pracy, by się utrzymać. Przekleństwo z czasów wygnania z raju zostanie z człowieka zdjęte...

Ale to też zapowiedź innego Chleba – tego Chleba Eucharystycznego. Tego, w którym, choć dzielony na tysiące, miliony, a może i miliardy kawałków, ciągle jest cały Chrystus. I cały daje się nam jako pokarm, byśmy nie ustali w drodze do wieczności.

Dzięki Ci, Boże...

A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (J 14,26).

Pięćdziesiątnica to dla rodzącego się Kościoła moment zwrotny. Niepewność przyszłości, lęk potęgowany „zamkniętymi drzwiami” Wieczernika przemienia się w radość Ewangelii głoszonej z odwagą nowym językiem, natchnionym przez Ducha Bożego. Miara wielkość ucznia zostaje zmieniona – doskonałość musi ustąpić miejsca miłości, bo oto wszystko stało się nowe.

Niebieski Nauczyciel – Duch Pański zstąpił na uczniów, aby odnowić oblicze ziemi. Także dziś, kiedy dokonuje się nowa Pięćdziesiątnica, Duch Święty działa z mocą. I uczy, i przypomina słowa Jezusa. Są one jak światło w ciemności i mroku niewiedzy, jak drogowskaz wskazujący konkretny cel. A nie jest nim bujanie w niebieskich obłokach, ale dążenie do nieba, czyli wspólnoty świętych i błogosławionych z Bogiem Trójjedynej miłości.