W niedzielę 26 stycznia 2025 roku w ramach Roku Jubileuszowego we wszystkich diecezjach świata będzie obchodzona VI Niedziela Słowa Bożego. Mottem na Niedzielę Słowa Bożego 2025, wybranym przez Ojca Świętego, jest werset z Psalmu 119: „Pokładam nadzieję w Twoim Słowie”.

„Dziś — mówi Jezus — spełniły się te słowa Pisma” (Łk 4, 21). Słowo chce przyjąć ciało dzisiaj, w czasie, w którym żyjemy, a nie w jakiejś idealnej przyszłości. Pewna francuska mistyczka z ubiegłego wieku, która wybrała życie Ewangelią na peryferiach, napisała, że Słowo Pańskie nie jest „«martwą literą»: jest duchem i życiem. [...] Akustyka, której domaga się od nas Słowo Pana, to nasze «dzisiaj»: okoliczności naszego codziennego życia i potrzeby bliźniego”. (M. Delbrêl, La gioia di credere, Gribaudi, Mediolan 1994, 258). Zapytajmy więc siebie: czy chcemy naśladować Jezusa, aby stać się sługami wyzwolenia i pocieszenia dla innych, wprowadzać w życie Słowo? Czy jesteśmy Kościołem posłusznym wobec Słowa? Czy jesteśmy Kościołem, który słucha innych, który z zaangażowaniem wyciąga rękę, aby podnieść naszych braci i siostry z tego wszystkiego, co ich uciska, aby rozsupłać węzły strachu, aby uwolnić najbardziej wrażliwych z więzień ubóstwa, znużenia wewnętrznego i smutku, który gasi życie? Chcemy tego?

Piękna dziś Ewangelia o weselu w Kanie Galilejskiej. Zaślubiny dwojga młodych, które przez cud zamiany wody w wino stają się znakiem, że oto spełniają się zapowiedzi Izajasza o uczcie, którą Bóg kiedyś przygotuje dla wszystkich narodów. Uczcie między innymi z najprzedniejszymi winami. „Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć” - wieszczył prorok. Ten czas właśnie nadszedł. Jezus przyszedł zbawić wszystkich, wszystkie narody, pokonać wszelkie zło, w tym to największe, śmierć, przyszedł otrzeć ludzkie łzy. To zapowiada znak w Kanie.

Dotykające tego, co bardziej dziś aktualne wydaje mi się jednak drugie czytanie. Paweł wyjaśnia Koryntianom, że różne są dary łaski, rodzaje posługiwania, różne działania, ale jeden Bóg, Pan i Duch. Prawda, że aktualne? Tak często zamiast rozwijać swoje własne powołanie wielu chciałoby dziś wchodzić w buty księży. Tak wielu zapominając o własnej odpowiedzialności za Kościół próbuje szukać winnych tego, że nie jest tak, jak być
powinno...

Ciekawe to zestawienie owych dwóch czytań. Przyziemność sporów we wspólnocie Kościoła i zapowiedź rychłego zbawienia dla wszystkich... Gdybyśmy pamiętali, jak wielką łaską zostaliśmy obdarowani przez Boga pewnie mniej byśmy narzekali, że inni nie są tacy, jak tego oczekujemy... Ale... Chyba zbyt wielu z nas jakoś nie umie się cieszyć darem Boga, nadchodzącą wiecznością, a ciągle wpatrzeni są w doczesność. Kościelną, ale jednak doczesność...

Nigdy chyba nie będziemy zdolni w pełni pojąć znaczenia i sensu Sakramentu Chrztu Św. Przez przyjęcie tego Sakramentu staliśmy się dziećmi Bożymi. Tak jak w czasie Chrztu Jezusa w Jordanie Bóg Ojciec „zadeklarował” niejako: „Ty jesteś moim dzieckiem umiłowanym, w tobie mam upodobanie” i od tego momentu zmieniła się diametralnie optyka mojego życia. Jako dziecko Boże nie jestem już w niewoli zła i grzechu pierworodnego. Zostałem włączony w rodzinę Kościoła, rodzinę Bożą i stałem się pełnoprawnym członkiem domu Bożego. Z tego Sakramentu wypływają i w nim są zakotwiczone wszystkie inne sakramenty i wszystkie inne łaski, jakie otrzymuję jako chrześcijanin — dziecko Boże. Przez ten sakrament obmywający i odradzający „okazała się Łaska Boża, która niesie zbawienie” – jak pisze św. Paweł apostoł w Liście do Tytusa. Nigdy chyba nie jest dosyć o tym przypominać i głębie tegoż Sakramentu rozważać.

Już po raz piąty odbył się w naszej parafii Orszak Królewski. Pierwszy Orszak odbył się w styczniu 2021 roku i wtedy przeszliśmy trasę z Koronowa do Goniembic. Kolejne Orszaki wędrowały z Wyciążkowa, Goniembic, Klonówca i dziś znów spod figury Matki Bożej w Wyciążkowie. Wraz ze Świętą Rodziną, czyli w tym roku Leszkiem i Moniką oraz ich dziećmi, przeszliśmy trasę z Nazaretu do Betlejem. Było zatem Zwiastowanie, dekret Cezara Augusta o spisie ludności, spotkanie z kobietami, które wskazały miejsce do betlejemskiej stajni oraz pokłon pasterzy i Mędrców w naszym parafialnym Betlejem.

Jak każdego roku, mnóstwo osób dobrej woli zaangażowało się w przygotowania tego przedsięwzięcia, za co serdecznie ksiądz proboszcz dziękuje. Szczególne podziękowania dla aktorów, "reżysera", osób śpiewających i grających, niosących flagi, Panu Darkowi, który użyczył gołębi, oraz grupy jeźdźców na koniach, których przywiózł Pan Zbyszek z Bukówca Górnego. Dziękujemy również wszystkim uczestnikom Orszaku, a szczególnie dzieciom, których w tym roku było bardzo dużo.