To już się stało. Ten zrodzony Bóg jest tutaj, czy o tym pamiętamy, czy nie. Dokonuje swych dzieł, realizuje swoją wolę świętą – a my stajemy wobec niej w określonym miejscu. W konkretnym miejscu. Czy tego chcemy, czy nie – nie da się przed tym osłonić.

Być może tu, w naszym świecie, jesteśmy jeszcze w stanie stwarzać jakieś pozory – że Bóg jest nieistotny dla naszego istnienia, dla okoliczności naszego życia, dla naszej przyszłości. Ale tak nie jest. Po prostu.

Abraham i Sara, Symeon i Anna, tylu innych – wyciąga ręce do tego Dziecka, na to Dziecię wskazuje, takiego Boga oczekiwało. Wiedzą o Nim coś, co dla nas pozostaje może jeszcze niejasne czy nie do końca nieuświadomione. Że w każdym czasie. Że niezależnie od przeszkód, od okoliczności. Że tylko On.

Trwa świąteczny czas Bożego Narodzenia. Poddajemy się temu nastrojowi, staramy się być bliżej Boga, maleńkiego narodzonego Jezusa. Bo gdy w człowieku narodzi się Bóg, wtedy człowiek jest radosny i wewnątrz człowieka rodzi się pokój.
Kiedy modlimy się przy żłobku, kiedy mamy Jezusa w sercu, wtedy mamy siłę znosić wszelkie trudy codzienności i czujemy radość z podarowanych nam dobrych chwil. Ta siła tkwi w modlitwie, daje ją Jezus, znajdując miejsce w naszym sercu.
To od nas zależy, czy to kolejne Boże Narodzenie, będzie narodzeniem Chrystusa w sercu każdego z nas. Czy moje i Twoje serce stanie się Betlejem dla Zbawiciela.
Otwórzmy nasze serca dla Małej Dzieciny niosącej upragniony pokój, przychodzącej, by dać nam nadzieję i pokazać, jak żyć. Otwórzmy nasze serca, a zobaczymy wszystko inaczej, w świetle miłości…
Ofiarujmy Dzieciątku swoją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Zawierzmy Jezusowi całe nasze życie.

Taka noc przypada tylko raz do roku,

Przynosi radość i niebiański Pokój

Dzieciątko małe w żłóbku już leży

Kto tylko może, do niego bieży.

W miłości, szczęściu i pomyślności

Życzę Wam roku pełnego radości.

Ksiądz Proboszcz Wojciech Morasz