A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: „Witajcie!”. One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: „Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą”.

Najpiękniejsze w tej scenie jest chyba jednak to „nie bójcie się”, z jakim Jezus zwraca się do owych kobiet. Były pewnie jeszcze zbolałe od płaczu po tym co się stało. Na widok pustego grobu pewnie wystraszyły się jeszcze bardziej, bo mogły podejrzewać jakąś kolejna intrygę. Spotkanie z Jezusem wszystkie obawy przekreśliło. I otworzyło na radość.

Pewnie w tamtej chwili owe kobiety nie były jeszcze do końca świadome jakie są konsekwencje tego, co widzą. Tak jak do mnie, żyjącego wiele wieków później, nie zawsze dociera świadomość wagi tego, co się wtedy stało. Ale to spotkanie przyniosło zaczyn pokoju. Pokoju, który potem, jak rzeka, rozlał się w ich sercach. Nie, nic złego już nam się nie stanie; śmierci już nie ma, jest dla nas życie wieczne.
Dla mnie też. Przyjmując Jezusa w Eucharystii zmysłami wiary słyszę „nie bój się; jest dl ciebie życie wieczne w niebie”.

Święto Wielkiej Nocy to czas otuchy i nadziei,
czas odradzania się wiary w siłę Chrystusa i w siłę człowieka.
Życzę Wam aby święta wielkanocne przyniosły radość,
pokój oraz wzajemną życzliwość.
By stały się źródłem wzmacniania ducha!

ks. proboszcz Wojciech Morasz

Dla chrześcijan Liturgia Wigilii Paschalnej jest najważniejszą Eucharystią w ciągu całego roku. Msza święta sprawowana w Wielką Sobotę po zmierzchu należy już do liturgii Niedzieli Zmartwychwstania. Jest ona centralnym momentem Triduum Paschalnego i kulminacją całego roku liturgicznego.

 Wszystkie obrzędy Wigilii Paschalnej odbywają się wieczorem, gdy już zapadnie zmrok. Kto uczestniczy w tej Mszy świętej celebruje już Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, które dokonało się w nocy z soboty na niedzielę. Zgodnie z tradycją Kościoła wieczorna Eucharystia należy już do liturgii Niedzieli Zmartwychwstania.

Triduum Paschalne, Triduum Sacrum (z łac. triduum – trzy dni) – najważniejsze wydarzenie w roku liturgicznym katolików oraz starokatolików, którego istotą jest celebracja Misterium paschalnego: męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. 

Triduum rozpoczyna się w Wielki Czwartek, Uroczystą Eucharystią Wieczerzy Pańskiej. Ten dzień, jest wejściem w tajemnicę Wieczernika, gdzie Chrystus ustanowił sakrament Eucharystii i Kapłaństwa. Gromadzimy się wokół ołtarza, tak jak Apostołowie w Wieczerniku. Do uroczystego: Chwała na wysokości Bogu – grają organy, które milkną aż do Uroczystości Paschalnej. W kościele odczytywana jest ewangelia opisująca moment obmycia nóg Apostołom. Jest to znak pokory Jezusa i zaproszenia każdego z nas do udziału w Jego Chwale.

Wielki Piątek, to dzień postu i modlitwy. W kościołach ludzie gromadzą się na modlitwę przy ciemnicy, aby w ciszy odkrywać swoje serce przed Bogiem. Liturgie rozpoczyna się pod wieczór. Kapłan wchodzi w ciszy do kościoła i pad twarzą przed ołtarzem, na którym nie ma obrusa i innych ozdób. Po krótkiej modlitwie, bez znaku krzyża rozpoczyna się liturgia, która jest kontynuacja naszego czuwania. W centrum jest Meka Chrystusa. Odczytywana jest Ewangelia św. Jana, w której wsłuchujemy się w opis Meki Chrystusa. W uroczystej procesji, wnoszony jest Krzyż, który kapłan odsłania, śpiewając: Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata. I odpowiada cały kościół, chcący wejść w tę tajemnicę Męki: Pójdźmy z pokłonem. Następuje adoracja Krzyża. Każdy obecny może podejść do ucałowania Krzyża.

Wielka Sobota. Cisza. Przejmująca cisza, w której trwamy na modlitwie z Maryją. Ona jena, zachowała wiarę i trwała na modlitwie. W tym dniu w wielu kościołach święcimy pokarmy na stół wielkanocny. Choć należałoby je poświęcić dopiero w Niedzielę rano. W tym dniu, podobnie jak w Wielki Piątek nie odprawia się Mszy św.